Hrast lužnjak(lat.Querqus robus) jedna je od najljepših listopadnih vrsta drveća, koja raste i do 50 metara u visinu i koja ima gustu i široko formiranu krošnju, a karakteristična je za doline sa mnogo podzemnih voda.

Jedan od najljepših primjeraka hrasta lužnjaka u derventskom kraju , pa i u Republici Srpskoj, nalazi se u Lugu kod Dervente, pored regionalnog puta Derventa-Prnjavor. Svojom ljepotom često plijeni pažnju prolaznika koji se zaustave i fotografišu se pored njega.

To drvo je prije rata 1992-1995. zaštićeno kao prirodno dobro a i danas spada u dendrološke spomenike.  Fotografija tog hrasta nalazi se u prijeratnom udžbeniku biologije za peti razred osnovne škole.

Mještani su taj hrast nazvali Babin hrast, po Draginji Živanić, koja je živjela u kući pored hrasta. Danas u toj kući živi njena unuka Ljubica Jandrić, koja je istakla da su stručnjaci prije posljednjeg rata obišli hrast  i utvrdili da je star oko 350 godina te da je najstariji u derventskom kraju  i jedan od najstarijih u Republici Srpskoj .

Poznavalac prirodnog bogatstva derventskog kraja, nastavnik biologije i hemije Novo Preradović naglašava da su uz hrast vezane mnoge priče. Tu su se okupljale vojske ,organizovali ustanci, nedjeljom su se održavale igranke i igrana su kola te su organizovani i zborovi. Ispod ovog drveta su se sastajali mladi zaljubljeni parovi koji su tu „ašikovali“. Ukratko, mnogo toga se dešavalo oko hrasta jer je on služio stanovništvu kao orijentir za razne sastanke.